Typerium.pun.pl

Cannibal Holocaust (AKA Green Inferno / Ruggero Deodato's Cannibal Holocaust) (1980)




Film jest mrocznym dramatem gatunku...w formie dokumentu. Canibal Holocaust (znany też pod tytułem "Green Inferno") został podzielony na dwie części: w pierwszej akcja rozgrywa się w amazońskiej dżungli, gdzie ekipa żołnierzy (ratowników) poszukuje zaginionej ekspedycji filmowców, która udała się w celu zrealizowania dokumentu o życiu kanibali. W drugiej części akcja przenosi do Nowego Yorku, a dokładnie do studia filmowego gdzie oglądane są szokujące taśmy odnalezione w dżungli przez ekipę ratowników. Taśmy przedstawiają wyprawę trójki filmowców badających obyczaje kanibali, do momentu aż zostają przez nich zaatakowani i żywcem zjedzeni. Z wyprawy już nikt nie powrócił.....

=====================================

dzisiaj zabrałem się za ten filmik, po wcześniejszym przeczytaniu większości komentarzy na filmwebie. Cóż nie powiem, że się zawiodłem, ale teraz mogę napisać, iż troszkę dziwie się niektórym osobom, które piszą - ten film jest chory, niesmaczny itp. Poniekąd taki film wlasnie odzwierciedla rzeczywistość i moim zdaniem warto go zobaczyć, chociaż akurat ja preferuje innego rodzaju kinematografię. Zresztą jak dla mnie prawie nie było w nim mocnych ostrych scen, sam byłem światkiem operacji kregosłupa w szpitalu i musze przyznać, że ten film przy tym co widziałem to pestka. Zapach palonej laserem skóry jest jednak nie do zapomnienia Ci co widzieli również na żywo sekcje zwłok chyba też się ze mną zgodzą. Oczywiscie "Cannibal Holocaust" to mocny film gore i pod tym wzgledem jest godny polecenia, chociazby niektore sceny przyprawiły mnie o uśmiech tj. chociażby scena z anakondą i krokodylem, czyli zwierząt doczepionych do kadru, jednak pewna amatorszczyzna jest zauważalna... ale to film z przed ponad 20 lat wiec mu wybaczam i tak fakt faktem nieźle go nakręcili. Dodatkowym plusem tego filmu jest muzyka, świetnie dobrana do scen Moja ocena to 7/10 warto zobaczyć, przemyśleć, porozmawiać aczkolwiek wybitny to on nie jest.
pozdr,

p.s.
filmik mozliwy do sciagniecia na mininova.org/

#2 Leon zawodowiec - Léon



Kim jest Leon? To zawodowy morderca. Człowiek z zimną krwią pakujący kulki w czółka osób, które z jakichś powodów nie spodobały się innym osobom. To prymitywny analfabeta, darzący jedynym ludzkim uczuciem... roślinkę doniczkową. Ohyda, co? Przeciwnikiem Leona w filmie jest policjant Stansfield, próbujący go schwytać - i zaprowadzić w mieście porządek. Dodatkiem jest tu ofiara - młoda dziewczyna Matylda, której cała rodzina zostaje zabita na jej oczach - i która próbuje w jakiś sposób się pozbierać.

Znacie? Znamy! Tyle tylko, że solidaryzujemy się tu właśnie z mordercą, właśnie on ma tu najwięcej ludzkich cech! To on przygarnia sierotę Matyldę. To on jest wykorzystywany przez osoby, które mianowały się jego przyjaciółmi. To on wreszcie ma w tym filmie jakikolwiek kodeks honorowy. "Biedna ofiara" Matylda najpierw uczy się strzelać do ludzi, potem zaś kibicujemy jej w uwodzeniu Leona, komisarz Stansfield zaś, odpowiadający zresztą za masakrę w jej mieszkaniu - to jedna z najbardziej przerażających postaci w dziejach kina. Efekt jest taki, że wszyscy przyklaskujemy Leonowi, zabijającemu kolejnych antyterrorystów...

Po co Besson zrealizował taki film? Może po to, by ukazać nam potęgę rządzących naszą wrażliwością schematów? Może by pokazać, że nie wszystko jest takie, jakie wydaje się na powierzchni, że głębia może być odwrotnością? A może po to, by Gary Oldman mógł zagrać swą życiową rolę (niedocenioną zresztą nawet nominacją do Oskara)?

#4 Święci z Bostonu - Boondock Saints, The



Fabuła "Świętych z Bostonu" jest prosta, jak budowa cepa. Oto dwóch braci, głęboko wierzących Irlandczyków, podczas bójki w barze naraża się rosyjskiej mafii, która próbuje sobie podporządkować zamieszkiwaną przez nich okolicę. Bandyci zostają pokonani, ale jak się okazuje na krótko, bowiem następnego dnia powracają z zamiarem zabicia braci MacManus. Ci jednak stawiają napastnikom czynny opór i w konsekwencji zabijają swoich prześladowców. Kiedy zwłoki Rosjan zostają znalezione przez policję do akcji wkracza FBI w osobie agenta Paula Smeckera (Willem Dafoe). Ekscentryczny stróż prawa, słuchający podczas pracy operowych arii szybko odkrywa, iż nie było to zaplanowane zabójstwo i nie ma ono, wbrew pierwszy podejrzeniom, nic wspólnego z mafijnymi porachunkami. Co więcej, skruszeni bracia sami zgłaszają się na policję, gdzie przyznają się do zabicia gangsterów. I w tym miejscu cała historia mogłaby się zakończyć, gdyby informacja o bójce nie przedostała się do prasy.........
"Święci z Bostonu" to, moim zdaniem, film godzien polecenia, który koniecznie powinni obejrzeć miłośnicy Quentina Tarantino oraz Johna Woo (szczególnie jego twórczości z czasów, kiedy pracował w Hong Kongu). Obraz oferuje nam szybką akcję, niezłą muzykę, sporo specyficznego humoru i solidne aktorstwo. Jest to z całą pewnością jeden z ciekawszych debiutów ostatnich lat i pozostaje nam mieć nadzieję, że kolejny obraz Troya Duffy będzie jeszcze lepszy.

Temat podupadł jakiś czas temu, więc najwyższa pora go reaktywować ;-) Na początek klasyka komedii.



Żywot Briana Life of Brian (AKA Monty Python's Life of Brian) (1979)

Bohaterem filmu jest rówieśnik Jezusa, który urodził się - pamiętnej nocy - w Betlejem, w sąsiedniej stajence. Losy chłopca o imieniu Brian są przewrotną paralelą losów Chrystusa. Także zostaje uznany za Mesjasza i ukrzyżowany.
Opis producenta

Cóż, Life of Brian (nie wiem czemu, ale wolę używać oryginalnych tytułów zamiast spolszczeń) może nie przypaść do gustu wielu osobom. Taki urok wyspiarskiego poczucia humoru. Ja jednak, jako wielki fan zarówno angielskiego, jak i czarnego (a już najlepiej czarnego i angielskiego zarazem) humoru jestem tym filmem zachwycony. Ale po kolei.

Na początek aktorstwo. Jak w każdym filmie Monty Pythona, każdy z członków drupy zagrał kilka ról. I tak Graham Chapman jest odtwórcą roli tytułowego Briana, ale także na przykłąd Rzymianina a wdzięcznym imieniu Biggus Dickus. John Cleese wciela się w Rega, założyciela i przywódcę Judejskiego Frontu Ludowego, organizacji walczącej o m.in. o wolność Żydów. Również reszcie ekipy Pythonów przypadło po kilka ról. Poziom aktorstwa jest dobry (najlepiej moim zdaniem zaprezentował się Chapman, ale też grał chyba najwięcej), ale to nie aktorstwo jest głównym atutem filmu. Ale o tym za chwilę.

Kolejna sprawa to scenografia, muzyka i efekty specjalne. Zacznę może od końca. Akcja filmu dzieje się w roku 33 naszej ery, więc tych z oczywistych względów nie mogło być wiele. Co nie znaczy, że się nie pojawiły. Chodzi tu głównie o scenę ze statkiem kosmicznym. Nie są najwyższych lotów, ale za to są utrzymane w stylu Latającego Cyrku. Dalej muzyka. Tej też nie było za wiele, ale gdy już się pojawiała, idealnie pasowała do klimatu sceny. No i niezapomniana i legendarna już finałowa piosenka, do której link zamieściłem na końcu recenzji. Scenografia zaś oddaje klimat pierwszych lat chrześcijaństwa (w Pythonowski sposób oczywiście). Film ma już swoje lata i to widać, jednak mimo tego wciąż nieźle wyglądają pałac Piłata, targ czy koloseum. Nie jest to co prawda Ben Hur, ale też nie było takiego zamierzenia.

Teraz czas na najważniejsze, a mianowicie skecze. Jednym słowem - genialne. Film ten jest satyrą nie tylko na religię chrześcijańską, ale także na zachowania ludzkie. I to właśnie grupa Pythona pokazała znakomicie. Każdy skecz, każda scena bawi. Każdy ma swój ulubiony. Mi osobiście najbardziej do gustu przypadły: scena ukamieniowania, rozmowa Piłata z Brianem w obecności centurionów oraz scena ukrzyżowania z genialnym "szwadronem samobójców". Satyryczne spojrzenie na sytuację na świecie doskonale znajduje odzwierciedlenie w obecnych czasach. Przykładów nie trzeba długo szukać - spotkanie Judejskiego Frontu Ludowego z Kampanią dla Wolnej Galilei (problem porozumienia w walce o wspólny cel), rozmowa Briana z tłumem przed jego domem (brak indywidualizmu w tłumie) czy przemówienie Piłata do ludu (naśmiewanie się z ułomności innych). Również dialogi stoją na najwyższym poziomie i powodują pojawienie się łez w oczach. Żeby nie zdradzać fabuły, przykład z pierwszej sceny.
Rozmowa matki Briana (MB) z Trzema Mędrcami (TM) w noc Bożego Narodzenia w stajence.
MB: A wy co za jedni?
TM: Jesteśmy trzema mędrcami.
MB: Co?
TM: Jesteśmy trzema mędrcami.
MB: To dlaczego szlajacie się po oborach o 2:00 w nocy? To niezbyt mądre.
Takich przykładów jest więcej, cały film jest nimi wypełniony.

Podsumowując, film ten jest dla mnie esencją angielskiego poczucia humoru. Zabawne skecze, dowcipne dialogi - ot, cały Monty Python. Jednakże w całym tym satyrycznym ujęciu świata pojawiają się ważne problemy dotykające ludzkości, To sprawia, że film zarówno śmieszy, jak i sprawia że poddajemy się refleksji...

10/10

Ciekawostki: Life of Brian został uznany za najzabawniejszą komedię wszechczasów w rankingu Channel Four (UK) "50 najllepszych komedii". Co prawda należało się spodziewać, że na angielskiej liście pierwsze miejsce otrzyma film pochodzący z Wysp, jedna ja całkowicie się z tym zgadzam.

A oto piosenka końcowa, która każdemu chyba jest znana -
Always Look on the Bright Side of Life

Spotkanie
Visitor, The (AKA Visitor, The (I)) (2007)


Poruszająca opowieść o przyjaźni i miłości, która przekracza granice. Film wyprodukowany przez nominowanego do Oscara za „Bezdroża” Michaela Londona, wyreżyserowany przez Toma McCarthy’ego, twórcę filmu „Dróżnik”. „Spotkanie” było prezentowane na tegorocznym Warszawskim Festiwalu Filmowym (wtedy pod roboczym tytułem „Gość”). Film jest ponadto laureatem wielu nagród filmowych, w tym Gotham Award. Filmową muzykę skomponował nagrodzony Oscarem Polak, Jan A.P. Kaczmarek. Znużony codziennością Walter Vale (Richard Jenkins), wykładowca akademicki z Connecticut, w zaskakujących okolicznościach spotyka na swojej drodze parę młodych imigrantów. Tarek (Haaz Sleiman) i jego dziewczyna Zainab (Danai Gurira) wynajmują nielegalnie jego mieszkanie w Nowym Jorku. Walter godzi się jednak, aby pozostali jego gośćmi, dopóki nie znajdą nowego domu. Tak rozpoczyna się znajomość, która dla pogrążonego w rutynie profesora stanie się inspiracją do zmiany dotychczasowego życia. Dla pary imigrantów znajomość z Walterem będzie miała równie przełomowe skutki. Zrodzi się między nimi przyjaźń, która pozwoli aresztowanemu wkrótce przez urząd imigracyjny Tarekowi przetrwać najtrudniejsze chwile odosobnienia. Profesor poznaje matkę Tareka, z którą wspólnie spędzony czas okaże się cennym prezentem od losu...!!!

http://www.filmweb.pl/f393689/Spotkanie,2007

subtelny, delikatny, uczuciowy... jak nie lubię oglądać dramatów ( męczę się na nich, zasypiam etc. etc. ) tak ten mnie poruszył... to na pewno jeden z niewielu filmów z tego gatunku, który mnie bardzo zaciekawił i poruszył, a ogłądałem go w oczekiwaniu i napięciu, mimo, że fabuła jak to w dramacie jest delikatnie mówiąc spokojna... genialna rola Richarda Jenkinsa i godna polecenia muzyka Jana A.P. Kaczmarka.

8+/10 !